NATURA ETA ARTEA,
EDO SATURNO ETA JUPITER

 

Eguerdian agintzen duzu, zure legea

loratzen da, balantzari eusten diozu, Saturnoren semea!

Patua banatu eta ederki zaude

nagusigo hilezinaren ospean.

 

Baina poetek diote amildegian

daukazula zure aita zaharra

baztertuta, zuzenbidean

zure kondenatuak daudenekoan,

 

hor da urrezko aroaren jainkoa aspaldi;

lehen, zu baino areagoa zen,

legerik eman ez bazuen ere

eta hilkorrek haren izena aipatu gabe.

 

Jautsi! Edo ez lotsatu zeure ezkerronez!

Eta gelditu nahi baduzu, ohoratu zaharra

eta jasan jainko eta gizaki guztien aurrean

poeta batek izenda dezan!

 

Hodeietarik zure tximista bezala,

harengandik dator zarena,

haren zigilua dauka zure legeak eta

poz zaharretarik dator oraingo boterea.

Era bihotzean bizitako

zerbait sentitzen dudan bakoitzean,

eta denboraren sehaskan

lotan dagoen guztian,

 

zu aditzen zaitut, Kronosen semea!

Maisu jakintsutzat zaitut: denboraren semeak bezala

legeak ematen eta itzal sakratuan

dagoena erakusten duzu.