GOIZA

 

Ihintzezko distira belardian, iturri ernea

agudoago ari da; urkiak makurtzen du

bere zalantzazko kaskoa, adarretan

murmurio eta txinpart; eta hodei grisak

 

gar gorriez apaintzen dira,

eguna iragarriz, hotsik gabe;

olatuak ertzeetan bezala

gero eta gorago urrunduz.

 

Zatoz, zatoz, presa gehiegi gabe,

urrezko eguna, zeruko goraino!

Zabalik eta suelto begiratzen

dizu nire begiak; zuk, zeure

 

ederrean, gazterik so egiten duzularik,

oraindik harro eta bikainegi izan gabe;

presa gehiagorekin joan zintezke

ni zurekin ahal banintz! Irribarre

 

egiten diozu nire ausarkeriari,

berdindu nahi zaitudalako.

Benedika itzazu nire ekintza hilkorrak

eta alegera ezazu nire bidexka.