AROKO IZPIRITUA

 

Sobera luzez erreinatu duzu nire buru gainean,

hodei ilunetan, aroko jainkoa!

Inguruan, dena bortitza eta beldurgarria,

hondamen eta zalantza, nora nahi begiratu ere.

 

Ai! Lurrari begira jartzen naiz, mutiko batek bezala,

zugandik ezkutatzeko leize baten bila,

ergela! uste bainuen aurkitu nuela

zu, guztinahaslea, ez egondako tokirik.

 

Utzi, aita, begiz begi nik

zu ikustea! Ez ote duzu nire izpiritua

iratzarri zure izpiekin? Ez ote nauzu

munduratu, o alta?

 

Mahasti gazteen kimuak indar sakratua ematen digu.

Aire goxoan topatzen dute

hilkorrek, basoan isilik ibiliz,

jainko argitsu bat; baina zuk bizikiago iratzartzen duzu

 

gazteen arima garbia eta zaharrei

arte zuhurra irakasten diezu; gaiztoa bakarrik

gaizkiagotzen da, lehenago hiltzen baita

zuk harrapatuta, o beldurgarria!