GREZIA

 

Gotthold Stäudlini

 

Platanoen itzalean,

Ilisus ibaia lore artean zihoanekoan,

gazteek ospea desira zutenekoan,

Sokratesek bihotzak konkistatzen zituenekoan,

Aspasia mirtondo artean zebilenekoan,

anaiazko poza baten hotsak

Agora zaratatsutik zetozenekoan,

 

bestako kantuek udaberria laguntzen zutenekoan,

entusiasmoaren errekak,

jainkosaren omenez,

Minervaren mendiaz beheiti erortzen zirenekoan,

Milaka poesiazko ordu goxoetan,

jainkoen amets baten moduan, zahartzaroa

desegiten zenekoan...

orduan, adiskidea, aurkitu izan bazintut,

duela urteak, bihotz honek aurkitu zintuen bezala!

 

Ai, beste moduz besarkatu izan zintuzket!

Marathongo heroiak kantatuko zenizkidake

eta entusiasmorik ederrena

irribarretsu legoke zure begirada mozkorrean,

garaipen sentimenduek gaztetu zuketen zure bularra,

eta erramuz inguratutako zure buruak

ez zukeen sentituko biziaren pisu itoa,

pozaren arnasa izoztu egiten duena.

 

Desagertu zaizu amodioaren izarra?

Eta gaztaroko argi eder arrosa?

Ai! Heladeko urrezko orduen dantzan

ez zenukeen urteen ihesa sumatu;

Vestalen garra bezala, beti sutan zeuden

adorea eta amodioa bular guztietan,

Hesperideen fruitua bezala, beti lore gorrian zen

gaztaroko atsegin goxoa.

 

Urrezko urte haietariko zati bat

patuak gorde izan balizu...

Atenastar erakargarri haiek

hainbat merezi zituzten zure kantu sutsuak!

Lira alaian apoiaturik

Chioko mahasti goxoen odolarekin,

Agorako zurrunbilozko zaratatik

atseden hartuko zenukeen.

 

Ai! Egun hobe haietan,

ez zukeen alferrik, hain zabal eta oparo,

zure bihotz maiteak jo, hain gogotik

eskerroneko malkoak jarioarazi dituen herriagatik.

Zaude! Etorriko da, seguru,

jainkozkoa errautsetik libratuko duen ordua!

Hil zaitez! Alferrik bilatzen duzu lur honetan

zure elementua, o izpiritu noblea!

 

Atika, erraldoia, erori da.

Jainkoen semeen hilerrietan,

marmolezko jauregi hondatuetan,

orain betiereko herio isiltasuna.

Irribarrez dator udaberri goxoa,

bertan ez ditu bere anaiak aurkitzen;

Ilisoko ibar sakratuan,

beldurrezko desertu batek estaltzen ditu.

 

Herri hobe horretara nahi dut,

Alzeo eta Anakreonte aldera,

lo egin nahi nuke etxe estuan,

sainduen ondoan, Marathonen!

Ai! Hau izan bedi Greziaren aldeko

nire malkoetarik azkena!

Parkak, ekin guraizeei!

Nire bihotza hildakoena da eta.