SORLEKURAKO ITZULERA

 

Aire goxoak! Italiako mezulariak!

Eta txopo arteko ibai maitea!

Mendiko arkuak! Kasko eguzkitsuak!

Zuek ote berriro?

 

Leku isila! Ametsetan agertzen zinen

esperantzarik gabeko egunetan,

eta zu, etxea, eta zuek, jolaskideak,

muinoko zuhaitzak, hain ezagunak!

 

Zeinen aspaldi, o zeinen aspaldi! Haut

bakea joana, baita gaztaroa, amodioa, atsegina...

baina zu, aberria! Pazientzia saindukoa!

Begira, zu gelditu zara.

 

Zurekin pairatzeko eta pozteko, horretarako

hazten dituzu zeureak! Eta ametsak bidali

urrundik galduak eta errebelatuak

dabiltzanei, ai infidelak.

 

Eta gaztearen bihotzean

desio bereziak goxatzen direnean,

eta patu aurrean isilik dagoenean,

orduan gogotik itzultzen zaizu!

 

Agur, gazte egunak, amodioaren

arrosazko bidexka, baita zuek ibiltariaren xendak,

agur! Hartu eta benedika berriro

nire bizitza, o sorlekuko eguzkia!