Antologia
Gloria Fuertes

euskaratzailea: Josu Landa
armiarma.eus, 2017

 

Gizonaren partitzea

 

Hirurogeita hamar urte asko da,

zahar hiltzen naiz,

lan egiteaz nekatuta,

azken aldian hamasei orduz,

eta nire bizitza osoan ez dut irabazi

baloi bati ostikoak emateagatik

jokalari batek arratsalde batean irabazten duena.

Oinetatik eztarrira igotzen zaidan

ongizate honi esker, harmonia honi esker,

badakit hiltzen ari naizela,

eta nire emazte babo hori hortxe negarrez,

inoiz ez da gertakizunez jabetu.

Bizimodu ona abiatzen da biontzat.

Nabari dut, kizkurtzen hasi naiz;

heriotza den ama horren erditze berriaz jaio behar dut;

jada ez zaitu inoiz nire eztulak esnatuko goizaldean,

jada ez dut hotzik pasatuko eraikuntza lanetan,

sendatuko dira nire ospelak,

montepioak emango dizunarekin

bahitik atera ahal izango dituzu mantak,

emakumea, konturatu zaitez,

horrelako huskeria batengatik negar egiteko arrazoirik ez dago.

 

 

 

La ida del hombre

Setenta años es mucho, / muero viejo, / cansado de trabajar, / dieciséis horas últimamente, / y no he ganado en toda mi vida / lo que gana un jugador en una tarde / dando patadas a un balón. / Por este bienestar, y esta armonía, / que me sube del pie a la garganta / sé que muero, / y esta tonta de mujer anda llorando, / nunca tuvo idea de los acontecimientos. / Buena vida para los dos se abre. / Noto empiezo a encogerme; / he de nacer de nuevo parido de esta madre que es la muerte; / ya no te despertará mi tos de madrugada, / ya no pasaré más frío en la obra, / se cicatrizarán mis sabañones, / podrás desempeñar las mantas / con lo que te dé el Montepío, / mujer, hazte cargo, no es motivo que llores por tan poca cosa.

 

Antologia
Gloria Fuertes

euskaratzailea: Josu Landa
armiarma.eus, 2017