Fitzgerald, Francis Scott Key. (Scott Fitzgerald deitua) Amerikako Estatu Batuetako idazlea (Saint Paul, Minnesota, 1896 - Hollywood, 1940). Jatorriz irlandar familia batekoa zen, eta oso gazte zela zaletu zen literaturaz. Gainerako jakintza alorrak alde batera utziz, Princetongo unibertsitatea titulurik atera gabe utzi zuen eta Ryan jeneralaren laguntzaile egin zen, lan horrek idazteko beta ematen ziola eta. This Side of Paradise (1920, Paradisuaren alde hau) eleberria, gerra bitartean idatzia, manifestu moduko bat izan zen, gerra ondoko gazteek bereganatuko zutena ("jainko guztiak hil dira; gerra guztiak eginak daude; gizakiarengan jarritako itxaropen oro huts atera da"). Hurrengo nobelak dira: This Side of Paradise (1920, Paradisuaz bestaldean), The Beautiful and Damned (1922 Ederrak eta kaltetuak), The Great Gatsby (1925, Gatsby handia), T.S. Elliotek honi buruz esan zuen, "Henry Jamesen ondoren nobela amerikarrak eman duen lehen aurrera pausoa dela uste dut", eta Tender Is the Night (1934, Gozoa da gaua). Bere liburuetan deskribatu zituen protagonisten amaiera berbera izan zuen, alkohol gehiegizkoak hil baitzuen. Haren idatzi autobiografikoak 1945ean argitaratu ziren The Crack Up titulupean. Hollywoodi buruzko azken eleberri bat utzi zuen argitara gabe: The Last Tycoon (1941, Azken boteretsua), zine ekoizle bati buruzkoa.

[Idazleari buruzko informazio gehiago]

Sagan, Françoise. Idazle eta zinegile frantsesa (1935-2004). Bere lehen eleberriak, Bonjour, tristesse (1954, Tristezia, zer berri), ospe handia eman zion: gazteen mundua eta sentipenak ditu gaitzat, eta gaztarotik heldutasunerako igarotze mingarria agertzen du orobat hurrengo obrak, Un certain sourire (1956, Halako irribarrea). Hurrengo obrak helduagoak dira: Dans un mois, dans un an (1957, Hilabete barru, urtebete barru), Aimez-vous Brahms? (1959, Atsegin zaizu Brahms?). Antzerkirako obra ugari idatzi zituen, bestalde: Les Violons parfois (1961, Biolinak zenbaitetan), Le cheval évanoui (1966, Zaldi unatua), Un piano dans l'herbe (1970, Pianoa belardian), Il fait beau jour et nuit (1978), L'Excès contraire (1987). Eleberrien artean aipagarri dira La chamade (1965, Kapitulazioa), Des bleus à l'âme (1972), Le lit défait (1977, Ohe desegina), Les faux-fuyants (1991, Aitzakiak), Un chagrin de passage (1993), Le Miroir égaré (1996).

[Idazleari buruzko informazio gehiago]

Campoamor, Ramón de. Espainiar politikaria eta olerkaria (Navia, 1817 - Madril, 1901). Argitaratu zituen poemak maila handikoak ez baziren ere, ospe handia eman zioten bere garaian eta euskarazko hainbat olerkarirengan halako eragina izan zuen. Umore eta ironia handiz azaldu zuen bere garaiko giroa. XIX. mendeko Espainiako burgesiari buruzkoak ditu bere lanak: Ternezas y flores (Xamurkeriak eta loreak, 1840), Aves del alma (Arimaren hegaztiak, 1842).

[Idazleari buruzko informazio gehiago]

[Idazleari buruzko informazioa]

[Idazleari buruzko informazioa]