|
Poeta New Yorken POEMA INFINITU TXIKIA Luis Cardoso eta Aragónentzat Okerreko bidea hartzea elurretara iristea da eta elurretara iristea hogei mendez hilerrietako belarrak bazkatzea da. Okerreko bidea hartzea emakumearengana iristea da, argiaren beldur ez den emakumearengana, segundo batean hamar oilar hiltzen dituen emakumearengana, eta oilarren beldur ez den argi eta elurraren gainean kantuan ez dakiten oilarrak. Baina elurrak okerreko bihotza hartzen badu Austro haizea irits daiteke eta aireak intziriei jaramonik egiten ez dienez hilerrietako belarrak bazkatu beharko ditugu berriro. Argizarizko bi galburu mingarri ikusi nituen nik sumendizko paisaia bat lurperatzen zutenak eta negarrez hiltzaile baten begi-niniak bultzatzen zituzten bi haur ero ikusi nituen. Baina bia ez da inoiz zenbaki bat izan angustia bat eta haren itzala delako, maitasunak etsitzen dueneko gitarra delako, berea ez den beste infinitu baten egiaztapena delako eta hildakoaren harresiak da eta amaierarik gabeko berpizte berriaren zigorra. Hildakoek gorroto diote bi zenbakiari, baina bi zenbakiak emakumeei loak harrarazten ditu eta emakumea argiaren beldur denez argiak dardar egiten du oilarren aurrean eta oilarrek elur gainean baino ez dakite hegan egiten atsedenik gabe bazkatu beharko ditugu hilerrietako belarrak. Poeta New Yorken
|
