|
Poeta New Yorken HONDAMENA Regino Sáinz de la Matari Bere burua aurkitu gabe. Bere soin zurian zehar bidaiari. Hala zihoan airea! Agudo ikusi zen ilargia zaldi-burezur bat zela eta airea sagar ilun bat. Leihoaren atzean, zartailuekin eta argiekin, hondarraren eta uraren arteko borroka sentitzen zen. Belarrak iristen ikusi nituen nik eta bere hortz txikien eta lantzeten azpian marraka egiten zuen arkume bat bota nien. Tanta baten barruan egiten zuen hegan lehen usoaren luma eta zeluloidezko maskarak. Hodeiak saldoan lo gelditu ziren harkaitzen eta egunsentiaren arteko borrokari begira. Belarrak datoz, seme. Entzuten dira dagoeneko haien listuzko ezpatak zeru hutsean zehar. Nire eskua, maite. Belarrak! Etxeko kristal hautsietan zehar odolak haien adatsak askatu zituen. Zu bakarrik eta biok geratzen gara. Presta ezazu zure eskeletoa airearentzat. Ni bakarrik eta biok geratzen gara. Presta ezazu zeure eskeletoa. Bizkor bilatu beharra dago, maite, bizkor, ametsik gabeko gure soslaia. Poeta New Yorken
|
