|
Poeta New Yorken EDEN LAKUKO POEMA BIKOITZA Gure aziendak bazkatzen dira, GARCILASO Nire antzinako ahotsa zen zuku mingots lodien ezjakinean. Neure oinak miazkatzen asmatzen dut iratze busti hauskorren azpian. Oi nire amodioaren antzinako ahotsa! Oi nire egiaren ahotsa! Oi nire hegal irekiaren ahotsa, arrosa guztiak nire mihiari zerizkionean eta zopizarrak zaldiaren horzdura ikaragaitza ezagutzen ez zuenean! Hemen zaude nire odola edaten, nire haur iragan humorea edaten, nire begiak haizean hausten diren bitartean aluminioarekin eta mozkorren ahotsekin. Utz iezadazue pasatzen Evak inurriak jaten ditueneko eta Adanek arrain liluratuak ernatzen ditueneko atea. Utz iezadazue pasatzen, adarrekiko gizontxoak, tiragaleen eta jauzi alai-alaien basora. Nik badakit zein den orratz herdoildu zahar baten erabilerarik sekretuena eta badakit plateraren azal zehatzaren gaineko begi ernai batzuen lazturaren berri. Baina ez dut ez mundurik ez ametsik nahi, jainko-ahots, nire askatasuna nahi dut, nire maitasun gizatiarra inork maite ez duen haize leunaren zokorik ilunenean. Nire maitasun gizatiarra! Itsasoko zakur horiek elkar jazartzen dute eta haizeak enbor arduragabeak mehatxatzen ditu. Oi antzinako ahots, erre ezazu zure mihiaz latorrizko eta talkozko ahots hau! Negar egin nahi dut gogoa dudalako, azken aulkiko mutil koxkorrek negar egiten duten bezala, ez naizelako gizon bat, ezta poeta bat ere, ezta hosto bat ere, baina bai bestaldeko gauzen inguruan dabilen pultsu zauritua. Nire izena esanez negar egin nahi dut, arrosa, haur eta izei laku honen urertzean nire odolezko gizon egia esateko neure baitan hilez iseka eta hitzaren lilura. Ez, ez. Nik ez dut galdetzen, nik desiratu egiten dut. Ahots askatu nirea eskuak miazkatzen dizkidazuna. Bionboen labirintoan nire biluzia da ilargia zigor gisa eta erloju errautseztatua hartzen dituena. Horrela mintzo nintzen ni. Horrela mintzo nintzen ni Saturnok trenak geldiarazi zituenean eta lanbroa eta Ametsa eta Heriotza nire bila zebiltzan. Nire bila zebiltzan morroi-ointxoak dituzten behiek marru egiten duten lekuan eta nire gorputzak elkarren kontrako oreken artean flotatzen duen lekuan. Poeta New Yorken
|
