|
Poeta New Yorken BALSA ADARRETAN Hosto bat erori zen. Eta bi. Eta hiru. Ilargian arrain bat ari zen igerian. Urak ordubete egiten du lo eta itsaso zuriak ehun. Dama hilik zegoen adarrean. Moja arabi sagarraren barruan kantuan. Neska koxkorra pinutik zihoan pinaburura. Eta pinua txioaren lumatxoaren bila. Baina urretxindorrak bere zauriei egiten zien negar inguruan. Eta neuk ere bai hosto bat erori baitzen eta bi eta hiru. Eta kristalezko buru bat eta paperezko biolin bat. Eta elurra munduari nagusituko litzaioke, elurrak hilabete egingo balu lo, eta adarrak munduarekin borrokatzen ziren, banan-banan binaka eta hirunaka. Oi, haragi ikusezineko boli gogorra! Oi, egunsentiko inurririk gabeko alproja! Itzalezko gorputz-enbor bat helduko da ereinotzez koroatua. Zerua izango da haizearentzat pareta bat bezain gogorra eta adar bananduak harekin dantzan joango dira. Banan-banan ilargiaren inguruan, binaka eguzkiaren inguruan, eta hirunaka boliak loak ondo har ditzan. Poeta New Yorken
|
