|
Antologia IDI HILA Uholde ur uherretan bezala, Erdi murgilduta nabil Gaur egun zatitu, ber-zatituaren Hondakinen artean, Non amiltzen den, erraldoi, idi hila, Idi hil, idi hil, idi hila. Paisaia lasaiko zuhaitzok, Zuekin — altuak, ze marginalak! — Geratzen da arima, arima txunditua, Betirako txunditua. Baina gorputza, hori, idi hilarekin doa, Idi hil, idi hil, idi hila. Idi hil, idi eskerga, Idi izugarriro, idi hila, Era edo zentzu edo Esanahirik gabe. Izan zena Inork ez daki. Orain idi hila da. Idi hil, idi hil, idi hila. Antologia
|
