|
Antologia ORAIN EZ DA EGITEN, ORAIN ez da egiten, baina nik eginen nuke oraino armatuko nuke galera bat gauekin edo galeoi bat belarik finenekin eta neure zorte berdineko ehun piratarekin. Ez iezadazue galde zein itsaso ebakiko genituzkeen —adorea behar duten haiek izanen lirateke. Orain ez da egiten, baina nik eginen nuke oraino: urre eta zilar ebasleak izanen lirateke eta ebasleak izanen lirateke perlarik izanez gero —nik maitasunagatik bakarrik ebatsiko nuke. Engainuz nahitara etorri nahi ez balute, Portuetako neskatxak ebatsiko nituzke nik. Eta oraino zihur naiz uharte bat aurkitzeaz non neure bahiturak ezkutatu eta oparirik ederrenak ordainarazi, dontzeilei, neure erreselaren pean. Haizearen mende, belak zabaldurik, kapitainik ausartena izan nahi nuke. Orain ez da egiten, baina nik eginen nuke oraino —amodio batek ukoa emanen balit— itsasoaren mentura neure bizitzari lotu eta ezin itzuliko nukeen bezain urrun joan. Oh, ontziak neure adiskidearen izena balerama! —halako maitaminez itsasoa ahitu eginen litzateke. (Zazpi-ohoinak, 1925) Antologia
|
