|
Antologia EZER EZ DA ZEKEN EZER ez da zeken ez ordurik zakar, ez eta iluna gauaren mentura. Eta ihintza argia da eguzkia sortu eta liluratu egiten denean eta bainura nahi duenean: sortutako gauza ororen ohatzea islatzen baita. Ezer ez da zeken, eta dena ederra ardoa eta masail gorria bezala. Eta itsasoko uhinak irri dagi beti, neguko Udaberria-udako Udaberria. Eta dena da Udaberria: eta hostoak oro betiere berde. Ezer ez da zeken, egunak ez baitoaz; eta ez delakoz heriotza heltzen hotseginik ere. Eta hotsegin egin badiozue zulo bat gordeko dizue ostera jaiotzeko hil egin behar baituzue. Eta ez gara inoiz negar baizik irri fina laranja-xerran bezala sakabanatzen dena. Ezer ez da zeken, kantua kantari ari baita gauza apur bakoitzean. —Egun bihar eta atzo hostogabetuko da arrosa bat: eta birjinarik gazteenari esnea helduko zaio bularrera. (Portuko irradiadorea eta antxetak, 1921) Antologia
|
