|
Itsas-malda zuriak
XXIII
Devon’era joan giņan, Uda euri beroan, jakiņaz Gure zoriontasuna, onenean, Ez genula geio ezagutuko; Aaztu gabe, “Eriotzak aldendu-arazi gaitzan arte” ori, Izugarrizko zoriontsua izan nintzan Eriotza nere biotzean gordeaz.
Pake garaian, maitaleak, Aurrean berrogeitabost urteekin, Irri egin eta mokokatzeko, Edo zer emango duten galdetzeko denbora, bai;
Baņan guda-garaiko maitaleak Obeto ulertzen Bizitzaren osotasuna, Eriotzaren jazarpenarekin.
XXIII We went down to Devon, / In a warm summer rain, / Knowing that our happiness / Might never come again / I, not forgetting, / ‘Till death us do part’, / Was outrageously happy // With death in my heart. / Lovers in peacetime / With fifty years to live, / Have time to tease and quarrel / And question what to give; // But lovers in wartime / Better understand / The fullness of living, / With death close at hand.
Itsas-malda zuriak |