Goizak zilar dabiltza

eta mortu. Zure begiak halatsu

zabaltzen ziren aspaldi. Goiza

emaro joaten zen, geldi-geldi

argi-zurrunbiloa zen. Isilik.

Isilik zinen zu bizirik; gauzak

zure begien pean bizi ziren

(ez pena ez sukar ez itzal)

nola goizaldera itsaso bat, zilar.

 

Zu non, argi, han goiza.

Zu bizitza eta gauzak zinena.

Zugan eme arnasten genuen

oraindik geugan dugun zerupean.

Ez penik ez sukarrik orduan,

ez goizaldi jendetsu eta bestelako

honen itzaltzarrik. Oi argitasun,

ostarte urrun, arnas

larri, irauli begiak

geldi eta zilar guri.

iluna da goiza iragana bada

zure begien argitasunik gabe.