|
ETORRIKO DA HERIOTZA ETA ZURE BEGIAK IZANGO DITU Baduzu odola, arnasa. Haragizkoa zara egina iledun eta begirada zu ere. Lur eta landare, martxoko zeru, argitasun, zure antzekoak dira dardarez— zure irrifarra eta zure ibilia ikaratzen diren urak bezalaxe— betarteko zure zimurra hala nota hodeien ahokadura— zure gorpuzkera kuttuna eguteran zokorra.
Baduzu odola, arnasa. Lur honetan bizi zara. Bertakoak dastatu dituzu urtaroak esnaldiak, jolas egin duzu eguzkitan, gurekin mintzatu zara. Ur zilarra, udaberriko ernamuina, lurra, isilune emankorra, neska-koskorretan jolastu duzu zeru ezberdin baten pean, isiltasuna duzu begietan, hodei bat, sakoneratik isurtzen duen iturria gisan. Orain irrifar, inarrospen zara isiltasun honen gainera.
Fruitu geza bizi zarena zeru zilarraren pean, helduaro zaigun han arnasten eta bizitzen, zure isiltasun hertsian indarra duzu. Nola belar biziak airean pulunpa eta irri egiten duzu, baina zu, zu lur zara. Sustrai laborria. Lurra zara, aiduru.
ETORRIKO DA HERIOTZA ETA ZURE BEGIAK IZANGO DITU |