Itsasotik zatoz zu beti

eta ahots erlatsa daukazu,

begi isilgordeak dauzkazu beti

lahar arteko urez bizi-bizi,

eta kopeta behea, nola

hodeitsu zeru behea.

Aldi bakoitzean berpizten zara

antzinako eta basati den zerbait

bazina bezala, bihotzak ezagun

lehendik eta zarratzen delarik.

 

Aldi bakoitzean urratu bat da,

aldi bakoitzean heriotza da.

Gu borrokan gabiltza beti.

Kolpera erabakitzen denak

heriotza dastatu du

eta odolean eramaten du.

Arerio jatorren legera

elkar gorrotatu gabe gehiago

guk ahots berbera

daukagu, oinaze berbera

eta aurrez aurre bizi gara

zeru behartsuaren azpian.

Gure artean liskarrik ez,

ezta gauza ezdeusik—

beti borrokatuko dugu.