Klar eta hutsik

iragaiten ditun goizak. Hala

zabaltzen zitunan behiala

hire begiak. Luze zihoanan

goiza, higiezinezko

argi-zirimola bailitzan. Isilik.

Isilik heu ere, bizirik. Gauzak

hire begien azpian bizi zitunan

(penarik ez, sukarrik ez, itzalik ez)

nola itsaso garbi bat goiz alba sortu berrian.

 

Hi haizen tokian, ene argi hori, goiza dun.

Hen haiz bizitza eta gauzak.

Hire baitan hartzen genuen hats atzarririk

oraino gure baitan dirauen zeruaren azpian.

Penarik ez, sukarrik ez orduan,

ez eta egun jendetsu eta ezberdinaren itzal pisu hau ere.

Oi argi, urrutiko klartasun horrek,

hats-hanturan, helaraz iezazkigun

hire begi klar higiezinak.

Ilun eta goibela hire begietako

argi gaberik iragaiten den goiza.