|
GAUEKO ATSEGINAK Gaua senditzeko ere gelditzen gara Haizea biluzien dagoen unean: kaleak Haizez hotzik daude, usain guziak amatatu dira; Sudurrak argi kulunkatietarantza altzatzen dira. Guziok dugu gure itzulera iluntasunean espero duen etxe bat: Andere batek igurikatzen gaitu itzalean, Lotan etzuna: usainez bero dago gela. Haizeari buruz ez daki deusere andere horrek Lo egin eta arnasa hartzen duen artean; bere gorputzaren epeltasuna Gure baitan zurrumurruz dabilen odolarena da.
Haize honek garbitzen gaitu, itzalean irekitako kaleen hondotik bait dator; Argi kulunkariak eta gure sudur kizkurtuak Biluzik itzultzen dira. Usain bakoitza, oroitzapen bat. Hurrinetik, ilunetik irten zen, ziudade gainera Erortzen den haize hori: han, lautada eta muinoetan Eguzkiak erretako belarra ere badagoen lekuan Eta erlainoz beltzitutako lur bat. Gure oroimena Usain latz bat da, neguan hondoko Hatsa ematen duen lur nahasiaren gozotasun eskasa. Amaitu dira usainak itzalpean, eta Ziudadera haizea bakarrik ailegatzen da. Gau honetan to dagoen anderearengana itzuliko gara, Bere gorputza hatzamar izoztuez bilatzera, Eta berotasun batek biztuko digu odola, Lurrustel beltzaren berotasunak, bizitza arnasa batek. Andere hori ere eguzkitan berotu zen, eta orain Bere biluztasunean aurkitu du bizitza gozoago bat, Egunez desagertzen dena, eta lur zaborea duena.
GAUEKO ATSEGINAK |