|
XII. poema Bataila bukatzean Eta gudaria hil zelarik, lagun bat inguratu zitzaion Esanez: “Ez zaitez hil, hainbeste maite zaitut!” Baina ai, gorpuak hilik iraun zuen.
Bi lagun hurbildu zitzaizkion Eta errepikatu zioten: “Ez gaitzazu utzi! Itzul zaitez bizitzara!” Baina ai, gorpuak hilik iraun zuen.
Hogei, ehun, mila, bostehun mila hurreratu ziren deiadarka: “Hainbeste maitasun, eta heriotzaren aurka ahalmenik ez!” Baina ai, gorpuak hilik iraun zuen.
Milioika pertsona heldu zen Erregu bakarrarekin: “Gera zaitez gurekin, laguna!” Baina ai, gorpuak hilik iraun zuen.
Orduan, munduko jende guziak inguratu ziren; gorpu triste, hunkituak Ikusi zituen; astiro-astiro zutitu eta Lehen laguna besarkatu zuen, eta oinez hasi zen...
XII. poema |