![]()
|
ERNE ETA ZUHUR Bizitzak ez nazala egundo ustekabean isilik eta neutral harrapatu eta etsi baino segundo bat arinago doala neurekin batera beste bat nintzeneko irudia Barakaldo Errenteria Sestaoko keak neguteak gorputzetan barrutik burdina hezea Nerbioi itsasadarreko altzairuetan Ruhr-a zeharka dutela Deutsche Bahn-eko trenetan Sant Pauliko haragia ukitzen Kebab keezko Kreuzberg libre oinez Harresiaren itzalean puta vodka eta Pogoa eraistea alternatiba matxinatze eraginkorrean izerdi garratz kiratsa lo sakon ferrobioarioa goizeko bostetan bi gau eta bi eguneko metalezko monoan hotz Pena Moa Carqueixo O Bao minezko komunetan kedar artean eta mila izu maila dardara estratoak banan bana denboran sartu zizkigun miseriaren gainean arkitektoen arteko gerra batean eroriak materialen nekearen gainean Borrokak jarraitzen du eta askozaz gutxiago gara eta bestelakoak eta infernua “sont les autres” gu ere bai hainbeste derrota liburuetan ariman eta fatalismoz eta hezetasun moralez eginiko txaboletan garaituen lizunez Eta ebidentzia marjinal eta zaurituen segizio gor baten ikus-hondarrak neurekin datoz ahaztu gabe bizitza gorroto kontra irristatzen dela herioren aho hegian haren aiztoa non egunez egun denok salbatzen ahalegintzen garen
ALERTA E VIXIANTE Que a vida non me sorprenda xamais desprevenido calado e neutral e que un segundo antes de rederme vaia tamén comigo a imaxe do que fun cando era outro Fumes de Barakaldo Rentería Sestao invernías nos corpos desde dentro e ferro húmido nos aceiros da Ría do Nervión co Ruhr cruzado nos trens da Deutsche Bahn tocando carne de Sant Pauli Kreuzberg con fume de Kebab paseando libres á sombra do Muro coira vodka e Pogo demolición alternativa en revolta eficaz O cheiro acedo de suor a sonó ferroviario ás cinco da maná con frías de dúas noites e dous días en mono de metal Pena Moa Carqueixo o Bao en wáters de dor entre ferruxe e mil niveis de medo estratos de arrepíos sobre a miseria que nos cravou no tempo un por un caídos nunha guerra de arquitectos sobre a fatiga dos materiais A loita continúa e somos moitos menos e distintos e o inferno «sont les autres» tamén nos tantas derrotas nos libros na alma e ñas casoupas feitas de fatalismo e humidade moral co mofo dos vencidos E vestixios visuais dunha procesión xorda de evidencias marxinais e feridos van comigo sen esquecer que a vida esbara a contraodio polo gume da morte o seu coitelo do que día tras día todos nos esforzamos por salvar.
ERNE ETA ZUHUR |