Bizitzak ez nazala egundo ustekabean

isilik eta neutral harrapatu

eta etsi baino segundo bat arinago

doala neurekin batera beste bat nintzeneko irudia

Barakaldo Errenteria Sestaoko keak

neguteak gorputzetan barrutik burdina hezea

Nerbioi itsasadarreko altzairuetan Ruhr-a zeharka

dutela Deutsche Bahn-eko trenetan

Sant Pauliko haragia ukitzen

Kebab keezko Kreuzberg libre oinez

Harresiaren itzalean puta vodka eta Pogoa

eraistea alternatiba matxinatze eraginkorrean

izerdi garratz kiratsa lo sakon ferrobioarioa

goizeko bostetan  bi gau eta bi eguneko

metalezko monoan hotz Pena Moa Carqueixo

O Bao minezko komunetan kedar artean

eta mila izu maila dardara estratoak

banan bana denboran sartu zizkigun

miseriaren gainean

arkitektoen arteko gerra batean eroriak

materialen nekearen gainean

Borrokak jarraitzen du eta askozaz gutxiago gara

eta bestelakoak eta infernua “sont les autres”

gu ere bai

hainbeste derrota liburuetan ariman eta fatalismoz

eta hezetasun moralez eginiko txaboletan

garaituen lizunez

Eta ebidentzia marjinal eta zaurituen segizio gor

baten ikus-hondarrak neurekin datoz

ahaztu gabe bizitza

gorroto kontra irristatzen dela herioren aho hegian

haren aiztoa non egunez egun denok

salbatzen ahalegintzen garen  

 

  ALERTA E VIXIANTE

Que a vida non me sorprenda xamais

desprevenido calado e neutral

e que un segundo antes de rederme

vaia tamén comigo a imaxe do que fun cando era outro

Fumes de Barakaldo Rentería Sestao

invernías nos corpos desde dentro e ferro húmido

nos aceiros da Ría do Nervión co Ruhr cruzado

nos trens da Deutsche Bahn tocando carne de

Sant Pauli

Kreuzberg con fume de Kebab paseando libres

á sombra do Muro coira vodka e Pogo

demolición alternativa en revolta eficaz

O cheiro acedo de suor a sonó ferroviario ás cinco

da maná

con frías de dúas noites e dous días en mono de metal

Pena Moa Carqueixo o Bao en wáters de dor entre

ferruxe

e mil niveis de medo estratos de arrepíos sobre

a miseria

que nos cravou no tempo un por un

caídos nunha guerra de arquitectos sobre a fatiga

dos materiais

A loita continúa e somos moitos menos e distintos

e o inferno «sont les autres»

tamén nos

tantas derrotas nos libros na alma e ñas casoupas

feitas de fatalismo e humidade moral

co mofo dos vencidos

E vestixios visuais dunha procesión xorda de

evidencias marxinais e feridos van comigo sen

esquecer que a vida

esbara a contraodio polo gume da morte o seu coitelo

do que día tras día todos nos esforzamos por salvar.