BIGARRENEZ GABRIEL ZELAIAREKIN

 

Atea herstearekin hasten naiz,

balkoia zabaltzen dut eta nola dagoen karrika,

zenbait jente

ezagutzen etzaituena, begiratzen didate

eta bizkarra

ematen didate, honen ostean nork

erantzuten du, zuk bai konprenitzen nauzu,

ezin liteke,

nire bizia ezta oraindik akabatu,

eta beste egun batean eskribituko dizut.

 

Gaur

mintza gaitezin. Zuk diostazu

eskribitzeko, argitaratzeko. Oker zaude.

Nahi aina eta ahal aina

eskribitzen dut, baina argitaratzen,

bakarrik, ze arraio, uzten didatena.

 

Beste pitxar bete edanen dugu. Morroia.

garagarno haboro ekar.

 

Esaten nizun kontent nagoela.

Zure “Antolojia Txikia”

liburu haundia da. (Jainkoak libra gaitzala

liburu lodi eta neskatxa itsusietatik).

Liburu bat berez zabaltzen da,

uhinaren moduan.

 

Erre nahizu?

                  Ederki,

zure gutunean zeinbat

astakeria diozun.

Egia da: Ahal nuena

bete nuena.

Baina utziozu Pilatosi

eta malenkoniari.

 

Nork deitzen du, nork

erantzuten du, biok

sobera dakigu eta

eztaukagu zergatik

gutunekin denbora alferrik

gal.