Hemen nago

zure aurrean, Tibidabo

mintzatzen ikusten

lur hau geratzen zitzaidana esan nenzan “nire

aberria ere Europa eta indartsua da”

ateratzen dut lepoa eta urreztatzen zait

pasatzen naiz irunzten erroma olibondoa sartzen naiz

Barako Arkutik terrepente

igatzen naiz oso liluraturik

Ebro sakonetik iheri

eta berriz ere joaten natzaitzu

Bizkaia

daramadan arbola sustarretik maitatzen dudana

egun batean zerutik desegin zutena.

 

Ikus hemen seinaleak

parti azterrenak

aldarria hasarrea intziria

zezen hamorratua zuzenik entzun

hasarrea iraina jainkoak ere ez

inoiz inoiz inoiz ene

nahi dut paper hau eztadila gal

harriaren azpian lepoa

aurpegian esnea haur horren

hatzamarra

ene inoiz ikus hemen

nola argiak neurtzen duen biziaren arbola.