Gerriraino odola eta noizean behin

ahoraino

noa

aurrera, ahoraino odola, astiro

noizean behin

noa

aurrera, lur zahar, honen gainean, odolez

bustirikako lurraren gainean,

noa

aurrera, astiro, besoak odoietan

sartzen ditudaiarik,

noizean behin odola edaten dudalarik,

Europaren gainean noa

nola barko tormentatu eta desmareautu baten brankan,

odola egiten duena,

noa

begira, noizean behin

zeru

behera,

ematen duena

isuririkako odol gorriaren argia,

aurreratzen naiz

oso

nekez, odol sarritan besoak sartzen

ditudalarik,

hazi gorri baten modukoa

da,

gizon biziek eta hilek botarikakoa,

terrepente ebakiak,

bapatean zaurituak,

haurrak

bihotz ttikia iraulirik dadukateiarik,

noa

odol isuritan sarturik,

noizean behin

igatzen zait begietara eta eztut ezer ikusten,

eztut ezer ikusten ezpada

odola,

beti

odola,

Europaren gainean eztago ezer ezpada

odola

 

Odolezko arrosa bat dakart

esku odoleztatuen artean. Eztagoelako ezer ezpada

odola,

eta ikaragarrizko egarri bat

odolaren erdian deiadar egiten duena.