Entusiasmatuta zaude eguerdian,

eta arratsaldez ez duzu adorerik

ezta zikindutako orriari begiratzeko ere.

Beti gehiegi edo gutxiegi,

hainbatetan sutzen zaituzten

idazle horien kasuan bezala;

batzuk hain umil, minimalista

eta gutxi irakurriak,

oihu egin nahi izaten diezula:

ei! adiskide!, kuraia,

bizitza ederra da,

eta mundua, aberatsa eta historiaz betea.

Beste batzuk, harro eta serioak, beren burua

erudizio sinesgaitzez handiesten:

jaun maiteok, zuek ere hilko zarete,

esaten diezu (zure gogoan).

Egiaren lurraldea

zinez da txikia,

amildegi bateko estrata bat bezain estua.

Eutsi diezaiokezu

barruan?

Akaso atera zara jada.

Entzuten al dituzu algarak

edo Apokalipsiaren tronpetak?

Biak agian,

disonantzia  bat, demoniozko kirrinka:

kristalaren kontra irrist egin

eta pozik txistu egiten duen labana.