URTARRILAK 27 Egun hotza. Eguzkia hotz batekin. Hats zuri bat. Baina ostiral horretan ez genekien ziur zer zen ospatu beharrekoa eta zer deitoratzekoa, aldi berean gogoratzen baitziren Holokaustoko Biktimen Memoriaren Eguna eta Mozarten urteurren solemnea. Gure memoriak ez zekien zer egin. Galduta zebilen gure irudimena. Kandela negarrez ari zen leiho-ertzean (kandelak pizteko eskatu ziguten), baina Mozart gaztearen musika lasaia heltzen zen bozgorailuetatik, rokokoa, zilarreztatutako ile-ordeen sasoia, eta ez Auschwitzen ezagututako ile zuritua, soineko handien aroa, eta ez biluztasunarena, itxaropenarena, eta ez etsipenarena. Gure memoriak ez zekien zer egin, dudazko ustetan galtzen zen irudimena.
URTARRILAK 27 |