UDA AMAIERA Denetarik gertatu eta gero, hutsa gertatu zitzaidan.
Muga bat dauka formak eman zidan plazerak.
Ez dut zuen antzik horretan, ez naiz askatzen beste gorputz batean,
ez dut babesik behar nigandik kanpo.
Nire sorkari goiargitu gaixook, distrakzioa zarete, azkenerako, murriztapen hutsak; finean ez duzue nire antz handirik niri atsegin emateko.
Eta, egoskorretan egoskor, ordaina nahi duzue desagertzearen truke, guztia lurzatiren batekin ordaintzea, oroigarriren batekin, behin lana saritu zizueten moduan, eskribauari ordainetan zilarra, artzainari garagarra,
nahiz eta ez den lurra irauten duena, ez materia printza txiki hauek.
Begiak irekiz gero ikusiko nindukezue, ikusiko zenukete zeruko hustasuna lurrean ispilatuta, zelaiak hutsik berriro, bizigabe, elurrez estalita;
gero argi zuria gehiago materiaz mozorrotu gabea.
UDA AMAIERA |