Barka maite zaitudala esaten badizut: boteretsuei

gezurra esaten zaie beti, ahula beti

hartzen baitu izuak. Ezin dezaket maita

atzeman ezin dudanik, eta zuk ez duzu

kasik ezer agerrarazten: elorri zuriaren antzekoa ote zara,

beti berdin leku berean,

ala kuku-praken antzekoagoa, aldabera, lehenik

buru arrosa batean sortzen dena bitxiloreen atzeko mazelan,

eta hurrengo urtean purpura arrosategian? Ulertu

alferrekoa zaigula isiltasun hau sinetsarazten diguna

gauza oro zarela, kuku-praka eta elorri zuri,

arrosa zaurgarri eta bitxilore sendo; soilik pentsa dezakegu

inola ere ezin zarela existitu. Hori

pentsarazi nahi al diguzu, horrek azaltzen ote du

goizeko isiltasuna,

kilkerrak oraindik hegoak igurtzi gabean, katuak

borrokatu gabean lorategian?