LORATEGIA Ezingo nuke berriro egin, nekez jasan dezaket begiratzea ere;
lorategian, euri xehetan bikote gazteak ilar lerro bat ereiten du, ez balu bezala inork inoiz halakorik egin, gaurdaino ez balira bezala zailtasun handiak aurrez aurre izan eta gainditu.
Ezin dute beren burua ikusi, lur freskotan, asmo jakinik gabe ekiten, muinoak atzean berde margul, lorez lauso.
Neskak gelditu egin nahi du; mutilak azkeneraino heldu, zereginari lotu.
Begira neskari, mutilaren masaila ukituz su eten baten bila, hatzak hotz udaberriko euriz; belar samurretan, azafrai moreen eztandak.
Are hemen, are maitasunaren hasieran, mutilaren aurpegia uzten duen eskuak adio baten irudia marrazten du
eta uste dute aske direla ez ikusi egiteko tristezia honi.
LORATEGIA |