BUKAERAREN POEMA
14
Ardi bidean bezala — beherantz. Hiri astrapala. Hiru neskatxa datoz guganantz. Barrez. Malko bota ahala
barrez, — eguerdi betean uhinez betez hesteak! Gizon batengan, desitxuroso, lotsagarri begiestean
malko horiek mazelan, orbain bi diruditela euri artean, lotsa emangarri, gizon-brontzean bi perla.
Lehen malkoa, azkena, niganantz jausten direnak. Perlak izango dira malkook nire koroan barrena.
Behakoa altxatzean, bi begi euri atzean. niri tinko so ageri dira Venus panpinak! Batzea
estuago da oraino, ohe-besarkadak baino, Kantiketako Kantika zaigu sartu ahoetaraino.
Txori ilunak gara gu, Salomonek guri agur, ametsaz gain gu, biok negarra batera egiten badugu.
* * *
Uhin hutsetan bezala lainoz — makur eta apala — isil-isilik, arrastorik ez — ontzia hondoratu ahala.
Praga, 1924ko otsailaren 1a Ilovistxi, 1924ko ekainaren 8a
BUKAERAREN POEMA |