BUKAERAREN POEMA
8
Azken zubia da — beraz. (Esku estu, ez galeraz!) Zubia azken-azkena dugu tartearen bukaeraz.
Ura — zeruan euria. Txanponen kontaduria. Egun — Karonte hila da Lethe ibaiaren isurian.
Itzal — pean dago sosa. Ez distira eta ez hotsa. Itzal — gunean da hildakoa: mitxoletan heriotza.
Zubia.
* * *
Etsitutako maitaleentzat babes aterpe azkena: zubia, hortxe — pasioa lez: lotura: tartean dena.
Kukutua naiz: berotasuna saihetsean — uzkurtzen naiz. Ez aurrez ezta ondotik ere: tximista baten lehergaiz.
Besorik gabe, zangorik gabe. Hitza dut doi hezurrean: nire saihetsak babesa ohi du hurkoen bero hurrean.
Bizitza osoa — saihets ondoan! Han — belarriz — kalapita, nola zuringoz jantz gorringoa, nola larruz inuita,
elkar hertsatuz, elkarri gogor lotuz. Siamdar bikotea, Zer da — zuen arteko lotura? Deituraz «ama» ote da?
Ahanzturaren deusez-guztia, patxadaren ospakizun — Hark — eramaten zaituen arren hurrago ez datorkizu.
Zinez! Itsatsita! Egiatan! Kulunkan zure golkoan! Ni ez — naiz jausten! Urpean nabil zure eskuaren zokoan.
Hertsatzen diot. Ez naiz banatzen, banatzen... banaezin joaz. Zubia zara, eta ez gizona: maitale — urrunera zoaz!
Zubia zara, guretzat zubi! Gorpuzkinak zure bazka! Huntza bezala, erauz dadila, kaparra — ari da hazka!
Huntza bezala! Kaparra legez! Jainkoarren! Hau ankerra! Albo batera jaurti bainauzu, ez nauzu gauza alferra,
betidanik deitoratu baitut munduko hondamendia! Esazu orain, zer den ametsa! Gaurik gau —egunsentian,
alban — Erromarako espresoa! Granadarako bidaia? Lumarik luma hustu dituzte Mont Blanc eta Himalaia.
Hondo — gabeko amildegia: odol isuri berria. Ondo — ko ertzari entzuten dio! Poema ez da egia.
Bero al zaude? Nor izango da zure biharko andregaia? Gezurra dela esazu! Esan zubiak ez duela ja
amai — bidea... Amaia.
* * *
— Hemen zer? — Haurren orban gabeko keinua. — Bai? — Zurrupaldiz. — Oraindik apur bat areago: izan dadila azken aldiz!
BUKAERAREN POEMA |