BUKAERAREN POEMA
12
Zaldi zurda trinko lez euria begietan. — Mendi gainak. Auzuneak desagertu dira. Aldirian gara baina.
Hor dago — nahiz ez den gurea! Amaordea — ez ama! Beste inora ez nau eramango. Heriotzara narama.
Belardia da. Hesiz itxia. Bi neba-arreba zutun. Hiri ingurua dugu bizitza. Hiri erdialdetik urrun.
Jaun-andereok, horra tantoa, jokoa are galduago! Gainerakoan — dena aldiri! Hiria non ote dago?
Malkoz, saminez, euria. Biok tente elkarri ukoa. Hiru hilotan hau izango zen lehen buruz burukoa!
Jainkoak Jobi ez al zion ba eskatu froga gisara? Fruiturik, aldiz, ez zuen lortu: Hiri inguruetan gara!
* * *
Hiriko mugez at! Ulertzen? At! Mugez gaindiko urrunean! Bizitza — bizi ezin den tokian: juduen auzo — unean...
Ez ginateke duinago izango judu alderrai antzean? Urde ez denak bizitzea du juduen masa — kratzean.
Bizitza. Fede ukatzaileena! Fedeetako judasak! Legenardunen irlan! Utikan! — nonahi dela! — bere kasa
bizitza, — judu kristautuek min; ardiak — borreroari! Eman didaten bizi baimena ohi dut oinpera jaurti!
Oinpera! Oihuz Daviden armek — Mendekua! — Gorpuez gain! Hilen arteko bizimodua juduek — ez al zuten nahi?
Ghetto gorena! Murru eta zulo. Hemen errukirik ez da! Txit kristaua den mundu honetan juduak dira poetak!
BUKAERAREN POEMA |