BUKAERAREN POEMA
7
Gerora — kaia, azkena. Amaia. gure eskuak urrunegi, urrundu diren auzoak legez goaz. Ibai hegiz hegi —
lantuz. Beldur gabe miazten dut merkurio gazi-gazia: Nire malkoez zeruan ez da Salomonen ilargia.
Zutoina. Zertaz ez jo kopeta odolez husteko dina? Elkarren beldur gaizkide, ihes. (Amodioa — Biktima.)
Hara! Bi maitale dira? Gauez? Banandurik? Beste ohean? — Geroa hor dela ulertzen duzu. — Burua atzerantz botea.
— Lotan! — Alfonbran ezkon berriak... — Lotan! — Erritmoari gor, ukitzeari. — Heldu eskutik! Ez dezagun elkar zigor!...
Deskarga. (Eskurik esku — eskuan arima.) Danba estuan, hariak daude malko sukarrez, — nire arima eskuan!
Heldu. Ortzadarra nonahi! Malkoek irisatu? Eurietan, perlarik perla, kaia bukatu da. — Zubia dago: — Eta?
Hemen? (Prest dago hilen autoa.) Baketsu — begi hegaldiz gorantz. — Hartuko al nauzu etxean? Orain — azkeneko aldiz!
BUKAERAREN POEMA |