IPURTZULOAREN SONETOA Krabelin morea bezala iluna eta zimurtua, bitsean umilki ezkutatuta arnasten du, maitasun zoko hezea, ipurmasaila zurien ihes goxoa jarraitzen duzu ertzaren erdiguneraino.
Esne malkoen pareko harizpiek egin dute negar, haize krudelak bultzatzen ditu tuparri gorrixkazko odolbildu txikietan zehar maldak deitzen zituen lekuan galtzeko.
Nire ahoak sarri egin du bat bere bentosarekin. Nire arima, koito materialaz jeloskor, bere irtengune basatia eta negar zotinen habia izan da.
Konorterik gabeko oliba da eta txirula mainatsua praline zerutiarra jaisten den hodia da hezeguneetako Kanaan emea da.
Sonnet au trou du cul Obscur et froncé comme un oeillet violet / Il respire, humblement tapi parmi la mousse / Humide encor d’amour qui suit la fuite douce / Des Fesses blanches jusqu’au coeur de son ourlet. // Des filaments pareils à des larmes de lait / Ont pleuré, sous le vent cruel qui les repousse, / À travers de petits caillots de marne rousse / Pour s’aller perdre où
IPURTZULOAREN SONETOA |