|
NAZIM HIKMET-I GUTUNA Nazim kamarada:
goiz honetan gogoan dut Peredelkino-ko zure etxea pinu erraldoien artean basoko bihotzaren pareko, gogoan dut begi antartikarren zure anaitasun zabala, zure poesiaren kristalinitatea.
Gorderik dauzkat zure opariak: koilara zurezko nabarra eta Lenin-en portreta eta espero dut Izalco-ren buztinezko buru beldurgarria zure eskutan utzi nuena sarritan mintzatuko zaizula ene herri txiroaz eta bere ogi gogorraz.
Nazim kamarada: asalduraren auzotik idazten dizut, El Salvador-eko Quinta Bartolina de la Penitenciaría Central-etik.
Ezin izan nuen lehenago egin aske bainintzen eta askatasun jostalari eta burbuilatsuaz batek ezin ditzake hitzak presoen gailurreraino altxatu, preso zahanenganaino zeinak zuk bezala erakutsi zuten bidatza behatuz kartzelari harrizko pasagune ñimiño bat gehiago bailitz guztion etorkizuneko askatasunetik pitin bat merezi izateko bidean.
Preso naukate, kamarada, orain hemeretzi egundanik. Burdina gori azidoez larrosa iluna, euren aberriaren bihotza, urratzen duten horiexek hartu zuten ene askatasuna objektu single baten gisan eta gorrotoz, ziegazainez eta harresiz inguratu ninduten eta kendu airearen bihurriak, izarrak, kaleak, neskatoen begiak, latitude hauetako euri frankoa gure larruazala bilatzen duena sua kausituz.
NAZIM HIKMET-I GUTUNA |