Izana naiz atzerriko aurpegia etxekoen artean

Egun galdurik diren besoek sehaskatu ninduten Hareazko sokek

erreskatatu neure itzaletatik

Sekula ez zen eguzkirik sartu hartu nuen zopatan eta ez zen etxez aldatu

nire antzinako kilkerren elitrorik

baina ahaztura sortu zitzaidan zanga bat bezala eta neure

buruarengandik banandu ninduen

Barruan hustu zizkidan hondakinak tximista-dirdai kiskali eta

errautsezko baten itxuran

 

Arbasoek utzitako aurpegi hori

nor izan zen diasporaren errudun?

nork paratu zituen hezurrak larruazala belaun margula

mintza lanbrotsuak sustraigabetze

bakartia?

nork isuri zuen betirako ezinbesteko malenkonia

nire maskara ezdeusaren gainean?

 

Ahaztura izan zen

Ahazmen nabala puskatan porrokatua

Ahazmenaren aldiri ez zamaurik ez teilape

ez azoka gabea

antzinako mapak baino ez dituena

erabili ezinak

desterruaren atze-puntadez markatuak