Errekan garbitzen zenuen arropa urdina,

neguan, isilean.

Nik zuri begira intimitatearen edertasuna deskubritzen nuen.

Golderik gabeko maitagarri baten antza zenuen,

andre librea, garbia, kanporatua.

Zure erbestean lili beltzak zeuden,

eta eskuak ospelez

betetzen zitzaizkizun.

Negar egiten zenuen Madeleine Peyrouxek

Lugoko kalean jazza kantatuko balu bezala.