Gizon bat jazarria da, familia

oso bat, erakunde bat, herri bat. Egoeraren

erantzulea ez da diruzalekeria,

baizik eta

merkatari baten salneurriak, joko-arauen

inposaketaz. Enpresariak, polizia

joko-arauen inposaketaz. Horregatik

gizon hori, herri hori, familia hori,

erakunde hori,

jazarria sentitzen da. Areago, elkarri

jazartzen hasten dira, elkarri salaketak egiten,

gaizki esanaka, eta elkarrekin, aldi berean,

ameskeria bila abiatzen dira, neketsuak baina

egingarriak eta zilegizkoak ahaztuta;

itxaropen nekeza baztertuta. Orduan

familia osoa, herri osoa, jazarpenaren

maila gorenera sartzen da: paranoia,

jazarritako historiko eta kulturalen

bilakaera sotil hori.

Eta hauxe duzu

garaitutako herrien historia

familia galduena, erakunde

inutilena, gizon bakartiena,

haizerik gabe itzaltzen den sugarra,

amodiorik gabe dabiltzan aireak

amodioaren memoriaren gainean

ximeltzen diren amodioak

edo bere uste

ustelak.