Lagun gutxi batzurekin nago eta beste lagun batzuk

urrun egoten dira eta gelditu egin zait

aho-sapaiko zapore bat, eskura daukadana,

su-arma baten gisa. Zeregin duinetarako

baliatuko dut: etsaia garaitzeko —osasun

eta zorte on—, eta apal mintzatzeko

aukera mehatxugarriez.

 

Espero dut herrak ez oztopatzea

barkamena, behar ditudan adiskidetasunen

aire urruna: zorroztasuna ez dadila

hildakoen beira bilaka; jakin-minez nago

nitaz zer erranen ote duten; hil

eta gero; amodioari buruzko zeure bertsioez,

arrakastarik gabeko kidetasun hauetaz,

zeren eta lagunak izaten dira bizitzaren

mugarri, zorte tragiko bat, ez dagoen guztia

niri emanez. Behar baino lehen, ene loriaren oinen aurreko

arrakala honen ezpain banatan oinak paraturik: agur guztiei, sudurra

tapatu eta neure burua uzten dut amildegiak

irents nazan.