LAGUNEI Lagun maiteak, lagun diot hemen hitzaren zentzu zabalean: emaztea, arreba, burkideak, senideak neska-mutil eskolakideak, behin baino ikusi ez ditudan pertsonak edo bizitza osoko adiskideak: ailitz luzatu lipar batez behinik behin segmentu bat gure artean, ondo zehaztutako lokarri bat.
Zuengatik mintzo naiz, bidelagunak, bide mamitsu eta neke faltarik gabeko lagunak, eta zuengatik ere bai, arima, adorea, bizitzeko gogoa galdu baitituzue. Edo inork ez, edo norbaitek, edo agian batek baino ez, edo irakurtzen didazun horrek: gogoratu, argizaria gogortu orduko, bakoitza zigilu baten antzekoa zen garai hura. Gutariko bakoitzak bidean topatutako lagunaren lorratza darama; bakoitzaren baitan beste baten seinalea. Onerako zein txarrerako jakiturian zein zoramenean guztiok daroagu guztion aztarna.
Orain denborak premiarazi eta eginbeharrak amaitu diren honetan, zuoi guztioi apalik opa dizuet udazkena luzea eta epela izan dadila.
LAGUNEI |