Furgoiak haran alderantz abiatzen dira,

abarren ke berdexka eta mingotsa bertan lotzen da,

erle bat, azkena, alferrik ari da azpelarren xerka;

lurrak, urez hanpaturik, baratxe urratzen dira.

Lanbroa alertzeen artetik jalgitzen da agudo, deitua bailitzan:

alferrik jarraitu diot neure haragizko pauso astunaz,

laster jaitsiko da berriz euri gisa: amaitu da urtaroa,

gure mundu erdia negurantz nabigatzen da.

Eta laster gure urtaro guztiak amaituko dira:

noiz arte men egingo didate gorputz-atal ontsu hauek?

Berandu da bizitzeko eta maitatzeko,

zerua barneratzeko eta mundua ulertzeko.

Haran alderantz jaisteko

garaia da, musuak ilun eta mutu,

gure zainketen itzalpean babestera.