Osorik zaude zure baitan, itsasoa,

eta, hala ere, zein zu gabe zauden, zein bakarrik,

zein urrun, beti, zure baitatik!

Hamaika zauritan irekia, uneoro, ene bekokia legez,

zure olatuak joan doaz, ene pentsamenduak bezala,

eta etorri datoz, badoaz eta badatoz,

elkarri laztanka, elkarrengandik urrunduz

etengabe ezagutuz, itsasoa, etengabe ezezagutuz.

Zeu zara eta ez dakizu,

bihotza taupadaka ari zaizu, eta ez duzu sumatzen…

Bakardadearen betea, itsaso bakartia!