HILDAKO ZALDIA Lokatzetan eta odoletan lur grisaren gainean zaldi zahar bat hil hurran igarotzen den orori dei eginik etsipenez begiratu indargean lokatzetan eta odoletan lur grisaren gainean.
Gogortzen ari da, noizean behin dardara.
Hegaldi triste eta noraezeko hostoak bezala udazkenean, oroitzapenak ari ditu bere gorputz gogortuaren gainean.
Gogortzen ari da, noizean behin dardara.
Herria, garai haiek, argia, inaurkin beroan egin ametsak eta irrintzika, pozez eta maitez, urruneko behorrak. Herria, garai haiek, argia.
Zaldi dohakabea hil da bere istil gorrian. Badator gaua. Zirkinik ez.
Horrela, urrezko astroa joanik, zaldi zaharra bezala dei, amets eta lo hil da bere istil gorrian soldadu bat baino gehiago.
HILDAKO ZALDIA |