TXAKURREMEA Goiz batez bihitegian espartzu piloaren gainean txakurremeak zazpi ume egin zituen zazpi txakurkume gorrikara.
Arratsaldera arte ibili zen haiek mihiaz laztantzen. Sabel beroaren azpian urtzen zitzaion elurra.
Iluntzean, oiloak kotan jartzen direnean, ugazaba zakarra heldu zen eta zaku batean sartu zituen zazpiak.
Arinka ibili zen txakurremea atzetik elurretan, lur sakonetan… Eta uraren azal izoztua luzaroan geratu zen ikaran.
Azkenean etxera nekez itzulita, alboetako izerdia miazkatuz, egin zuen teilatu gaineko ilargia bere umeetako bat zela.
Goiko ilunpera begiratu zuen garbiro alarau handiak eginez, ilargi mehea muinoen gainetik beste aldera lerratu zen bitartean.
Eta makalik, norbaitek, isekaz, harrika egiten dionean bezala, malkoak jausi zitzaizkion elurtzara izar urrezkoak bailiran.
TXAKURREMEA |