HOSTOAK BEHERA Hostoak behera eta behera haizea intzirika ilaun eta isil Nork argituko du nire bihotza? Nork emango dio, lagun hori, bakea?
Betazalak astun ilargiari begira eta begira nago. Berriz kantatzen dute oilarrek sosegu ainubean.
Egunsentia. Oztina. Goizeko orena. Eta izar uxoetatik zoriona. Desioren bat agertu behar dut? Ez dakit ordea zer desiatu
zer desiatu bizitzaren zamapean neure zoria eta supazterra madarikatzen ditudala. Neskatxa eder bat ikusi gura nuke leihoaren azpian.
Begi urdineko neskatxa —niretzat; beste inorentzat ez— hitz eta sentimendu berriekin nire bihotzari bakea eman diezaiona.
Eta ilargi zuri honen azpian, nire zori dohatsua onarturik, ez nadila besteren kantuaz nahigabetu, eta besteren gaztetasun alaia ikusirik, ez nadila nireaz sekula arranguratu.
HOSTOAK BEHERA |