GERLAN HILDAKOEN ERESIA VI
Oinazea ote da hau dena? Ez dakit. Hilerrian jarraitu nuen bizirik dagoenaren kamuflajeko arropa soinean, galtza marroiak eta eguzkiaren horiko alkandora.
Hilerriak merke ateratzen dira, aski zaie pixka bat. Zaborrontziak berak ere txikitxo erositako loreak estaltzen zituen paper mehea hartzeko. Begiramenezko eta diziplinazko zer edo zer ditugu hilerriak. «Ez zaitut inoiz ahaztuko», dio buztinezko lauza txiki baten gainean, frantsesez. Ez dakit nor den ahaztuko ez duena hila baino ezezaguna baita.
Oinazea ote da hau dena? Hala uste dut. Lurra eraikitzen kontsolatuko zarete. Zenbateko aldian eraiki liteke lurra kontsolamenduaren, eraikuntzaren eta heriotzaren hirukiko eta beldurgarrizko lehiaketa irabaztekotan? Bai, hau dena oinazea da. Baina beti utzi behar da maitasun apur bat pizturik, bonbila txiki bat uzten den gisan lo hartutako haurraren gelan, argia zer den eta nondik datorren ez badaki ere ematen diolako segurtasun eta maitasun isil poxi bat.
GERLAN HILDAKOEN ERESIA |