Pongoren ametsa
Jose Maria Arguedas

euskaratzailea: Jose Manuel Bujanda
Pamiela, 1991

 

IV.
DARDARTU

 

        Lehenengo aldiz «Kachkaniraini» (Lima 1961) deituriko aldizkarian, bere bigarren alea hain zuzen argitaratu zen; baita ere «Alear» (Asunción 1966) aldizkarian 39-40 zenbakian.

 

Nere herriaren itzala dardartzen ari dela diote;

emakumeen

bihotz betilunen itzala ikutu duelako dardarka ari da.

Ez dardartu oinaze, oinaze!

Kondoren itzala hurbilduz doa!

— Zertara dator itzala?

Mendi sakratuen izenean

ala Jesusen odolaren izenean dator?

— Ez dardartu; ez zaitez dardar ari;

ez da odola; mendiak dira;

kondoren lumetaraino iristen den Eguzki dir-dira da.

Beldur naiz, nere aita.

Eguzkiak kiskaltzen du; abereak kiskaltzen ditu;

ereintzak kiskaltzen ditu.

Diotenez

urruneko muinotan

baso mugagabetan,

suge goseti bat,

suge jainkosa, Eguzkiaren alaba, urrezkoa,

gizon bila omen dabil.

— Ez da Eguzkia, Eguzkiaren bihotza baizik,

bere disdira,

kondoren begietako itzalean datorren

bere alai eta boteretsu dir-dira.

Ez da Eguzkia, argi bat da.

Altxa zaitez, zutitu; mugagabeko begi hori onar ezazu!

Dardartu zaitez bere argiarekin;

oihan handiko zuhaitzen gisa astindu zaitez,

hasi ohiuka.

Gizonok, nere herriko gizonok, itzal bakarra osa dezatela;

denak elkar

iristen den argi dir-dirarekin dardar daitezela.

Suge jainkosaren urrezko odola edan dezatela.

Odol gartsua kondoren begietara heltzen da,

zeruak betetzen ditu, dantzarazten ditu,

askatu, erditu, sortu.

Sor ezazu nere aita, bizitza;

gizona, nere kidea, maitea.

 

Pongoren ametsa
Jose Maria Arguedas

euskaratzailea: Jose Manuel Bujanda
Pamiela, 1991