HIK NAHI NAUK ZURI Hik nahi nauk alba nahi nauk bitsezko nahi nakarrezko. Zitori nadin orotan, aratz. Lurrin arineko. Korola itxi. Ilargi izpi bat ere irazi gabea. Bitxilore batek ez nazan ahizpatzat har. Hik nahi nauk elur hik nahi nauk zuri hik nahi nauk alba. Ontzi guztiak eskuan izandako horrek, ezpainak fruituz eta eztiz aserik. Oturuntzean aihenez beteta Bakoren omenez haragiak utzitako horrek. Engainuaren lore- baratze beltzetan gorriz jantzita Desmasiara bizkor joandako horrek. Ez zakiat nolako mirarien bidez eskeleto osoa gordetzen duan horrek, nahi nauk zuria (Jainkoak barka diezaala), nahi nauk aratza (Jainkoak barka diezaala), nahi nauk alba! Alde oihanetara; hoa mendira; garbi ezak ahoa; txaboletan bizi; uki ezak eskuez lur basitua; elika gorputza sustrai mingotsez; edan harrietatik; lo egik lantxurda gainean; berri itzak oihalak ur eta kresalez; mintza txoriekin eta abia hadi goiztirian. Eta haragiak itzultzerakoan, eta etzalekuetan nahasitako arima haietan jartzean, orduan, gizon ona, nahi nazak zuri, nahi nazak elur, nahi nazak aratz.
HIK NAHI NAUK ZURI |