Gure aurrean hondamenaren aurpegiak... Gure aurrean hondamenaren aurpegiak. Atzena dirudien ordu honetako paisaia. Enakume bat bueltan da oinez kalexka zeihar, hauskorretan barrena, eta arratsaren argiari eskaintzen dizkio itxaropen ezaren begi neutroak.
Lege-dekretuz ezarri zuten etsipena. Kimika hau hondakinez elikatzen da.
Eskaileretan gora datoz pentsatu ezin duten estatua zuriak eta haien ezpainetan ikusten ditugu itxaropen ezaren harizpi horiak. Bizia ukatzen zaie. Edozein irtenbide ixten da.
Bueltaka dabiltza biztanleak inguruan, bakoitza bere egutegi beltzaren zurrunbiloan biraka.
Gure aurrean aurpegi hazpegirik gabekoak, ile kolorgeak, ahots ozta-ozta afinatua, ezer batzen ez duten eskuak beren arropa moldegabetuak ez badira.
Ez norabiderik ez ordu erabakiorrik ez duten gorputzen martxa desartikulatua da. Denborari uzten diote eraman ditzan atzenak diruditen egun hauen etorbide gorrian.
Inork ez dio munduari su ematen.
Gure aurrean hondamenaren aurpegiak... |